જેમ ખરે છે ફુલ ખીલીને એમ અમે ખીલીને ખરવાના, હસતે મુખે જીવન જીવવાના, હસ્તે મુખે મ્રુત્યુ મરવાના, સાવ નવું અવતરવા માટે સાવ નવું મ્રુત્યુ મરવાના, પ્રેમ સમંદરમાં ડૂબીને, પ્રેમ સમંદરમાં તરવાના. આંસુ નથી ઊનાં રડવાના આહ નથી કંઠી ભરવાના, જીવ વિરહમાં જાય ભલે ,ફરિયાદ નથી કોદિ કરવાના. યાદ કરીને તમને હસીશું દિલના દરદને લપટી રડીશું, રીત હજારો છે જીવનની, ઢંગ હજારો છે મરવાના. છોડને એય દિલ આશ મિલનની,છોને ખુવારી હો તનમનની, પરવા નથી કરતાં જીવનની , જ્યોત ઉપર બળતા પરવાના. આંખથી આંસુ જાય વળી શું આ ભેદ ખુલ્લો થાય વળીશું, માલમતા છે એ તો જીવનની ,દિલમાં અમે એ સંઘરવાના. મોત ભલેને આવે છતાં આશાઓ નથી મરનાર હ્રુદયની આંધી ભલેને લાખ ઊઠે ,એ દીપ નથી ઠાર્યા ઠરવાના. ઝખ્મ હ્રુદયનાં ઝખ્મ નથી કઇં દાગ જિગરના દાગ નથી કઇં, સ્વર્ગ મહીં જાવાના એતો ,કોઇએ આપ્યા છે પરવાના. જ્યોત જડી જાશે ઝળહળતી દૂર થશે તિમિર જીવનથી, કોડ પ્રથમ પયદા કર "ઘાયલ", તેજ જીવન પર પાથરવાના.