મૂકી છે પીઠ પાછળ સૂરજે પોતાની દુનિયાને હું બેઠો છું નદીકાંઠે લઇ ખોળામાં સંધ્યાને હવે મોડા પડો તો પૂછજો બાળકને સરનામું કદાચિત ઓળખે એનાં રહસ્યો આ સમસ્યા ને – ચાહું છું કોઇમાં વિશ્વાસ મૂકી દઉં આજે જિંદગી કોઇનો એ રીતે સહારો લઇ લે જે રીતે આવીને ઠલવાય હજારો મોજાં જેમ સાગરનો બધો ભાર કિનારો લઇ લે – ચાહું છું એટલું રંગીન જીવન થઇ જાયે વેદીઆ મારી તબિયતને ‘ગુલાબી’ કહી દે જે રીતે રાહમાં ભૂખ્યાને લથડતો જોઇ સજ્જનો નાક ચઢાવીને ‘શરાબી’ કહી દે – મિત્ર! આ મારી તરફ જોઇને હસતાં પુષ્પો મારા ભૂતકાળના રંગીન પ્રસંગો તો નથી કૈંક કરમાઇને ક્યારીમાં પડ્યા છે એમાં જોઇ લેવા દે મને મારા ઉમંગો તો નથી? – એ રીતે તારા ભરોસે હું જીવું છું જીવન જાણે પડતો કોઇ આધારને પકડી લે છે દિલને દઇ જાય છે એ રીતે તું રંગીન ફરેબ જાણે બાળક કોઇ અંગારને પકડી લે છે – સફરમાં કેટલા દિવસો વીતાવ્યા કેટલી રાતો વિપદની કેવડી વણઝાર કે છેડો ન દેખાતો કદી આ કાળ કેરી મંજરીના તાલમાં વાગી પરંતુ સર્વ સંજોગોમાં વણઝારો રહ્યો ગાતો