મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે, અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ મને જે ખાસ જાણે છે. દીધો’ તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને, જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે. મળ્યો છે નાબુદા એના પછી થઈ છે દશા આવી, હતાં તોફાન જે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે. સુણું છું મારી વાતો તો મને એ થાય છે અચરજ, કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે ? કરી દે તીક્ષ્ણ એવી, મોતનું પણ માથું કાપી લે, હવે આ જિંદગી મારી સમય ! તારી સરાણે છે. જીવનના ભેદભાવો છે મરણની બાદ પણ બાકી, કોઈ માનવ મઝારે છે કોઈ માનવ મસાણે છે. હતા જે દેહ એ તો થઈ ગયા માટી મહીં માટી, હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે. જગત ખેંચી રહ્યું છે એક તરફ, બીજી તરફ જન્નત,ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં તો બેય તાણે છે. કદર શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે, કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે