વ્યર્થ દુનિયામાં પ્રણયને આંધળો કહેવાય છે ; જ્યાં જુઓ ત્યાં બસ બધે એક જ વદન દેખાય છે ; એમ તો એનું અચાનક પણ મિલન થઇ જાય છે ; આવ મારાં આંસુની થોડી ચમક આપું તને, એટલે સાકી, સુરા પણ આપજે બમણી મને, હોય ના નહિ તો બધોય માર્ગ અંધારભર્યો, હું કરું છું એના ઘરની બંધ બારી પર નજર, પ્યાર કરવો એ ગુનો છે એમ માને છે જગત, છે લખાયેલું તમારું નામ એમાં એટલે, છે અહીં ‘બેફામ’ કેવળ પ્રાણની ખુશ્બૂ બધી, |