હું કદી વીજની જેમ દેખાઉં છું, હું ય સરસીજની જેમ દેખાઉં છું, નીરખે છે મને લોક ભેગા થઈ, હું ય આ બીજની જેમ દેખાઉં છું. અશ્રૂ ભાળૂં તો અશ્રૂ સારું છું, રંગ જોઈને રૂપ ધારું છું; સૌ વિચારે છે પોતપોતાનું, હું બધાના વતી વિચારું છું. રંગ લાગ્યો છે ભલે સંગ તણો, રંજ એ વાતનો તલભાર નથી તું નિરંજન'ને નિરાકાર હશે, હું નિરંજન કે નિરાકાર નથી. વંચિત વધુ રહીશ સુરાથી તો માનજે, માર્યો તરસનો મૂર્તસુરાલય બની જઈશ, ઓ કાળ, ફાવશે નહીં હંફાવી તું મને, હું જો થયો હતાશ, હિમાલય બની જઈશ. જતાં પહેલાં એક બીજી નિગાહ કરતાં જાવ, દિલની દુનિયા તબાહ કરતા જાવ, શી જરૂર છે આશાની ય હવે- નષ્ટ આરામગાહ કરતા જાવ. રંગીન મોસમ આંખમાં રસ, શ્વાસમાં ફોરામ હતી, વાત કંઈ હર વાતમાં મોઘમ હતી; જીંદગી કે હારી બેઠા જે અમે- કેટલી રંગીન એ મોસમ હતી.