કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે, કે જ્યાં ‘મરીઝ’ જેવો સમજદાર પણ ગયો. એના ઈશારા રમ્ય છે, પણ એનું શું કરું- રસ્તાની જે સમજ દે અને ચાલવા ન દે ! મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર, વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખ્યાલમાં. એકાદ હો તો એને છુપાવી શકું, ‘મરીઝ’ ! આ પ્રેમ છે ને એના પુરાવા હજાર છે. લેવા ગયો જો પ્રેમ તો વહેવાર પણ ગયો, દર્શનની ઝંખના હતી, અણસાર પણ ગયો. હું કયાં કહું છું, આપની ‘હા’ હોવી જોઈએ, પણ ના કહો છો એમાં વ્યથા હોવી જોઈએ. એ ‘ના’ કહીને સહેજમાં છટકી ગયાં ‘મરીઝ’, કરવી ન જોઈતી’તી ઉતાવળ સવાલમાં