ડાક્ટર ! તમારી વાત હાવ હાચી છે, મને schizophrenia થ્યો છે. પણ ઇ ક્યો ને કોને નથી થ્યો ? તમે કહો છો કે મારો ને reality વચ્ચેનો પુલ તૂટી ગ્યો છે. પણ બાપુ ! એના તો પૈસા છે ! બે ઘડી reality ને પછવાડે ચૂસકી મારીને જોઇ લ્યો કેવો ટેસ પડે છે ! તમે હાચું કીધું કે મને paranoia થાય છે એટલે જ મને લાગે છે કે કોઇ મારો પીછો કરે છે. પણ ડાક્ટર ! આ દેશદેશ ને ગામેગામના એક્કેએક ટોળાને લાગે છે કે એની પાછળ બીજું ટોળું પડ્યું છે. તમારી ઇ વાત હો ટકાની કે હું ‘thought insertion’ થી પીડાઉં છું. એટલે મારા મનમાં વિચારો આવતા નથી, પણ કોઇ મૂકી જાય છે એવું લાગે છે. પણ એમ તો આ હંધાય ક્યે છે કે ઇ જેમ કરાવે છે એમ આપણે કરીએ છીએ. એય કબૂલ કે હું ‘feeling of passivity’ થી ઘેરાણો છું. ને એટલે મને કોઇ control કરતું હોય એવું લાગે છે પણ આ હંધાય સદીયુંથી કીધે રાખે છે ‘એની ઇચ્છા વગર એક પાંદડુંય હલતું નથી’ ઇ ડાહ્યાઉને કાંક ક્યો ને ! ને એક ખાનગી વાત કરી દઉં ? મેં તો ક્યારનોય suicide કરી નાખ્યો હોય, પણ મારે હજી ઓલાં ફૂલ ચીતરવાનાં બાકી છે. ઇ પહેલાં મરવું નથી. મને નજરે તરે છે ઇ ફૂલોનો રંગ. રોજ દુકાને દુકાને જઇને શોધું છું ઇ રંગ, પણ ક્યાંય મળતો નથી. જે દી ઇ રંગ મળી જાશેને તે દી મારી પર ફેંકાયેલા પથ્થરે પથ્થર પર ઇ ફૂલો ચીતરીને પછી મારા પેટ પર ડહાપણની ઘંટીનું પડ બાંધી હું ભૂસકો મારીશ reality ના દરિયામાં.