મારી ગાગર ઉતારો તો જાણું કે રાજ, તમે ઊંચક્યો ’તો પ્હાડને ! હું તો ઘરે ઘરે જઇને વખાણું કે રાજ, તમે ઊંચક્યો ’તો પ્હાડને ! આખો દી વાંસળીને હાથમાં રમાડો કહાન ! એમાં શા હોય ઝાઝા વેતા ? કાંટાળી કેડી પર ગાગર લઇને અમે આવતાં, જતાં ને સ્મિત દેતાં. હું તો વ્હેતી જમુનાને અહીં આણું : મારી ગાગર ઉતારો તો જાણું, કે રાજ, તમે ઊંચક્યો ’તો પ્હાડને ! ડચકારા દઇને દઇને ગાયો ચરાવવી ને છાંય મહીં ખાઇ લેવો પોરો. ચપટીમાં આવું તો કામ કરી નાખે અહીં નાનકડો ગોકુળનો છોરો. ફરી ફરી નહીં આવે ટાણું : મારી ગાગર ઉતારો તો જાણું, કે રાજ, તમે ઊંચક્યો ’તો પ્હાડને !