લાલાશ આખા ઘરની હવામાં ભરી જઇશ ગુલમ્હોર મારી લાગણીનો પાથરી જઇશ. ઊડતાં ફૂલોની કલ્પનાને સાચી પાડવા આપી મહક પતંગિયાંને હું ખરી જઇશ. આખું ય વન મહેકતું રહેશે પછી સદા વૃક્ષોના થડમાં નામ લીલું કોતરી જઇશ. હું તો છું પીછું કાળના પંખીની પાંખનું સ્પર્શું છું આજ આભને, કાલે ખરી જઇશ. મારો અભાવ મોરની માફક ટહુકશે ઘેરાશે વાદળો અને હું સાંભરી જઇશ.