ફૂલ કહે ભમરાને, ભમરો વાત વહે ગુંજનમાં : માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં. કાલિન્દીનાં જલ પર ઝૂકી પૂછે કદંબડાળી, યાદ તને બેસી અહીં વેણુ વાતા’તા વનમાળી ? લહર વમળને કહે, વમળ એ વાત સ્મરે સ્પંદનમાં : માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં. કોઇ ન માગે દાણ કોઇની આણ ન વાટે ફરતી, હવે કોઇ લજ્જાથી હસતાં રાવ કદી ક્યાં કરતી ! નંદ કહે જશુમતીને, માતા લાલ ઝરે લોચનમાં : માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં. શિર પર ગોરસમટુકી મારી વાટ ન કેમે ખૂટી, અબ લગ કંકર એક ન લાગ્યો, ગયાં ભાગ્ય મુજ ફૂટી ; કાજળ કહે આંખોને, આંખો વાત વહે અંસુઅનમાં : માધવ ક્યાંય નથી મધુવનમાં.