એક હતો રેઇનકોટ ને આપણે બે ! પછી એક ટીપું પછી સહેજ ઝરમર પછી મન મૂકી વરસી પડ્યો મેહ. તું જ ઓઢને ! ‘તારે જ ઓઢવો પડશે’ એવો હુકમ કીધો આ જહાંપનાહે ને બદતમીજીની હદ આવી ગઇ. ‘હું નહીં તમે જ ઓઢો’ એવી હઠ લીધી તે નૂરજહાંએ. હું નહીં હું નહીં કરતાં આપણે કેટલું નાહ્યાં ! કેટલું નાહ્યાં ! યાદ છે તને ? સારું થયું ને ? કે….. બે હતાં આપણે ને રેઇનકોટ એક ! બકુલ ત્રિપાઠી