આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ ગયું મારામાં કોઇ જરા જોઇને ભાનનો તડાક દઇ તૂટી જાય કાચ એના જોયાની વેળ એવી વાગે છૂંદણાના મોર સાથે માંડું હું વાત મને એટલું તો એકલું રે લાગે આજ તો અભાવ જેવા અંધારે ઊભી છું પડછાયો મારો હું ખોઇને આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ ગયું મારામાં કોઇ જરા જોઇને. એવું તે કેવું આ સિંચાતું નીર મારા નામનાં સુકાય પાન લીલાં લેતી આ શ્વાસ હવે એમ લાગે - જાણે કે છાતીમાં ધરબાતા ખીલા પરપોટો ફૂટે તો જળને શું થાય નથી જાણ થતી કોઇ દિવસ કોઇને આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ ગયું મારામાં કોઇ જરા જોઇને.