એક જ દશાનાં દૃશ્ય બે આંખો ને તીર છે; એમાં જ પ્યાસ છે અને એમાં જ નીર છે. દેખાવમાં તો હાથની થોડી લકીર છે; પણ એ જીવનની જાળના સૌએ અસીર છે. ચંચળ નજરનાં એમ તો બેચાર તીર છે; પણ તારું તીર એ જ છે જે દિલમાં સ્થિર છે. દુઃખ એ જ છે કે કોઇ અહીં હમસફર નથી, નહિ તો આ રાહના તો ઘણા રાહગીર છે. કોઇ મને પછાડવા કોશિશ કરો નહીં, જેને હજાર હાથ છે એ દસ્તગીર છે. ફેલાવવા ન દેશો કદી હાથ એમને, રાખે છે મુઠ્ઠી બંધ એ સાચા ફકીર છે. ફાડું છું એક વસ્ત્ર, વણી લઉં છું હું બીજું, મારામાં એક કૈસ છે તો કબીર છે. જગને બતાવવામાં હવે રસ નથી મને પહેલાં હતું જે એ જ હજી પણ ખમીર છે. પ્રીતિની એ જ સાચી પીડા હોવી જોઇએ, એ આવશે નહીં ને છતાં મન અધીર છે. ભટકી રહી છે રૂહ તો એની ગલી મહીં, ’બેફામ’ જે કબરમાં છે એ તો શરીર છે.