ગમ નથી જો આંખ ના લુછે કોઇ પાલવ હવે, જાળવે છે ધૈર્ય પોતે દર્દનુ ગૌરવ હવે... ઝંખના નીષ્ફળ જતાં ઊઠી ગયો વીશ્વાસ પણ, મનને ભરમવી નથી શકતો કોઇ પગરવ હવે. જ્યાં લગી ના ઝંપલાવ્યું ત્યાં લગી ભ્ર્મણા હતી, ક્યાંય સાગરમાં નથીૂ ઊંડાણ નો સંભવ હવે... પ્રેમની ભુરહકીમાં શી તાસીર છે ખુદ જોઈ લે., કેટલો માદક છે તારા રુપનો આસવ હવે.... ધુંધવાયા પ્રાણ ત્યારે તો હવા દીધી નહી., પાળીયા પર શીશ પટકે છે વ્રુથા વીપ્લવ હવે. મૌનને સુપરત કરી દીધો ખજાનો શબ્દનો.., આવ કે જોવા સમો છે શુન્યનો વૈભવ હવે...