ખુદ તો બની શકું છું હું, છોને ખુદા નથી, કણ થઈ શકું તો ખૂબ, ભલે અર્બુદા નથી. ભીતર ભલે ને હો હવા, કાયા તો એ જ છે, ફૂટીને જળમાં ના ભળે એ બુદબુદા નથી. શ્વાસોના સઢ ફરક્યાં પવન શબ્દનો લઈ, એના વિના આ હોડીનો કો’ નાખુદા નથી. મારી ગઝલમાં કેમ જીવન મારું ધબકે છે? શબ્દો ને શ્વાસ એક છે મારાં, જુદા નથી.