હાથ આવ્યું હતુ હરણ છૂટ્યું, હાય! મારું એ બાળપણ છૂટ્યું! એમનું પણ હવે શરણ છૂટ્યું, જિન્દગી છૂટી કે મરણ છૂટ્યું! પગથી છૂટી જવાની પગદંડી, એમનું જો કદી રટણ છૂટ્યું! મદભરી આંખ એમની જોતાં, છૂટી ન વાણી ન વ્યાકરણ છૂટ્યું! કોઈની આશને ઘરણ લાગ્યું, કોઈની આશનું ઘરણ છુટ્યું! પણ હતું – એમનાથી નહીં બોલું, મોતની બાદ પણ ન પણ છૂટ્યું. સ્વપ્નમાં એમનાથી રસ-મસ્તી, નીંદ છૂટી ન જાગરણ છૂટ્યું! એમનાં પગ પખાળવા કાજે, આંખથી ફૂટીને ઝરણ છૂટ્યું. તું અને પાર પામશે એનો? બુધ્ધિ, તારું ન ગાંડપણ ન છૂટ્યું. કોણ ‘શયદા’ મને દિલાસો દે! ચાલ, તારું જીવન-મરણ છૂટ્યું. - ‘શયદા’