મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી : એ જ સૌરભથી નામ તારું ચીતરી રહી. મારી હથેળીમાં મૂક્યું તો નામ તારું ઊગતા પરોઢિયાનો તારો ; આછા અંધારામાં ઝીણું ઝીણું મરકે ને અંજવાળે આખો જનમારો. એક તારલાને જોતાં આભ વીસરી રહી; મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી. નામને મેં હોઠથી અળગું કર્યું તો મને થઇને પવન વીંટળાય; મારા એકાંતની કુંજમા આ નામ તારું લગનીની ડાળે લહેરાય. હું તો અહીંયા ઊભી ને ક્યાંય નીસરી રહી મારા અંગથી સુવાસ તારી નીતરી રહી