હાથને ચીરો તો ગંગા નીકળે છેવટે એ વાત અફવા નીકળે. બોમ્બની માફક પડે કાયમ સવાર એ જ કચ્ચરઘાણ ઘટના નીકળે. કોઇ સપનું છીછરું વાગ્યું હતું ને જનોઇવઢ સબાકા નીકળે. સ્તબ્ધ આંખોની કરો ખુલ્લી તપાસ, ભોંયરાઓ એના ક્યાં ક્યાં નીકળે. એ શું ક્બ્રસ્તાનનું ષડયંત્ર છે? મુઠ્ઠીઓ ખૂલે તે મડદાં નીકળે. દાબડીમાં એક માણસ બંધ હોય ઢાંકણું ખોલો તો લાવા નીકળે. વક્ષની ખંડેર ભૂમિ ખોદતાં કોઇ અશ્મીભૂત શ્રધ્ધા નીકળે. માર્ગમાં આવે છે મૃત્યુની પરબ જ્યાં થઇ હરએક રસ્તા નીકળે. ર નીરંતર મેશ-માં સબડે અને સુર્ય પણ નીકળે તો કાળા નીકળે. - રમેશ પારેખ

એક એવું ઘર મળે આ વિશ્ર્વમાં, જ્યાં કશા કારણ વિના પણ જઈ શકું. એક એવું આંગણું કે જયાં મને; કોઈ પણ કારણ વગર શૈશવ મળે! એક બસ એક જ મળે એવું નગર; ગમે ત્યારે અજાણ્યો થઈ શકું; ‘કેમ છો ?’ એવું ય ના ક્હેવું પડે; સાથ એવો પંથમાં ભવભવ મળે! એ એવી હોય મહેફિલ જ્યાં મને, કોઈ બોલાવે નહિ ને જઈ શકું! એક ટહુકામાં જ આ રૂંવે રૂંવે, પાનખરનાં આગમનનો રવ મળે! તો ય તે ના રંજ કૈં મનમાં રહે- અહીંથી ઊભો થાઉં ને મ્રુત્યું મળે… - માધવ રામાનુજ