ખોબો ભરીને અમે એટલું હસ્યાંકે કૂવો ભરીને અમે રોઈ પડ્યાં. ખટમીઠાં સપનાઓ ભૂરાં ભૂરાં કૂંવારાં સોળ વરસના તૂરાં તૂરાં અમે ધૂમ્મસના દરિયામાં એવાં ડૂબ્યાં કે હોડી-ખડક થઈ અમને નડ્યાં. ક્યાં છે વીંટી અને ક્યાં છે રૂમાલ ? ઝૂરવા કે જીવનનો ક્યાં છે સવાલ ! કૂવો ભરીને અમે એટલું રડ્યાં કે ખોબો ભરીને અમે મોહી પડ્યાં. - જગદીશ જોષી