કહેવતો

- ગાજ્યાં મેઘ વરસે નહી ને ભસ્યાં કુતરાં કરડે નહી. - આવડે નહી ઘેઁશ ને રાઁધવા બેસે ભેંસ. - વારા ફરથી વારો અને મારા પછી તારો. - વઘારેલી ખીચડી દાઢે વાળગી. - ન બોલવામાં નવ ગુણ. - બોલે એના બોર વેચાય. - કાગડો દહીંથરુ લઇ ગયો. - વિદ્યા વિનય થી શોભે છે. - સાહસ વિના સિદ્ધિ નથી. - કુતરુ કાઢતા બિલાડુ પેંઠુ. - વાંદરા ને સીડી ના અપાય. - કેડ માં છોકરુ ને ગામ માં ઢિંઢોરો. - ગામ હોય ત્યાં ઉકરડો હોયજ. - નામ છે એનો નાશ છે. - કુવામાં હોય તો હવાડા માં આવે. - બાપ તેવા બેટા ને વડ તેવા ટેટા. - મોર ના ઇંડા ચીતરવા ના પડે. - જેવો દેશ તેવો વેશ. - જેવો સંગ તેવો રંગ. - જેની લાઠી એની ભેંસ. - જેવું વાવો તેવુ લણો. - ઝાઝા રસોઇયા રસોઇ બગાડે. - સો વાત ની એક વાત. - દુર થી ડુંગરા રળિયામણા. - મામાનું ઘર કેટલે, દિવો બળે એટલે. - સોબત કરતા શ્વાનની બે બાજુ નુ દુઃખ, ખીજ્યું કરડે પીંડીએ રીઝ્યું ચાટે મુખ્. -આવડે નહિઁ ઘેઁશ (ખીચડી) ને રાઁધવા બેસ -ડાહી સાસરે જાય નહિઁ ને ગાઁડી ને શિખામણ આપે -ઠોઠ નિશાળા ને વત્તરણાઁ ઝાઝાઁ -તારુઁ મારુઁ સહિયારુઁ ને મારુઁ મારાઁ બાપનુઁ -હઁગીને આહડવા બેસવુઁ -હાલ હાલ હલ્લુની માશી (હાલતો થા) -ગાજ્યાઁ વરસાદ વરસે નહિઁ ને ભસ્યાઁ કુતરાઁ કરડે નહિઁ -ઘી ઢોળાયુઁ તો ખીચડી માઁ -પેટ કરાવે વેઁઠ -દીધે પે દયા ભલી -ઘરના છોકરાઁ ઘઁટી ચાટે -ઘર બાળીને તીરથ ન કરાય -ગામના મહેલ જોઈને આપણાઁ ઝુપડાઁ તોડી ન નખા. · થાઈ એવાં થઈએ, તો ગામ વચ્ચે રહીએ. · થાય તો કરવું, નહીં તો બેસી રહેવું. · થાકશે, ત્યારે પાકશે. · વાર્યાં ના વરે, હાર્યાં વરે. · થોડું બોલે તે થાંભલો કોરે. · થોડું સો મીઠું. · થોડું રાંધ, મને પીરસ, ને ભૂખી રહે તો મારા સમ. · થોડું ખાવું ને મોટાની સાથે રહેવું. · થોડે નફે બમણો વકરો. · થોડું બોલે તો જીતી જાય, ને બહુ બોલે તે ગોદા ખાય. · થોડે બોલે થોડું ખાય. · થોડે થોડે ઠીક જ થાય. · પોથાં તે થોથાં, અને ડાચાં તે સાચાં. · અંતે ધર્મો જય, પાપો ક્ષય. · ગૉળ અંધારે ખાધો તોય ગળ્યો અને અજવાળે ખાધો તોય ગળ્યો. · અન્ન તેનું પૂણ્ય અને રાંધનારીને ધૂમાડો.