ક્ષણોને તોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે બુકાની છોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે કહો તો આ બધાં પ્રતિબિંબ હું હમણાં જ ભુંસી દઊં અરીસો ફોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે કમળ-તંતુ સમા આ મૌનને તું તોડ મા નાહક ફરી થી જોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે આ સપનું તો બરફનો સ્તંભ છે, હમણાં જ ઓગળશેહું એને ખોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે મને સદભાગ્ય કે શબ્દો મળ્યા તારે નગર જાવા ચરણ લઇ દોડવા બેસું તો વરસો ના વરસ લાગે.... -શ્રી મનોજ ખંડેરિયા