તારી નજરમાં જ્યારે અનાદર બની ગયો, મંઝિલ વગરનો જાણે મુસાફર બની ગયો ! ફૂલોનું સ્વપ્ન આંખમાં આંજ્યાના કારણે, હું પાનખરમાં કેટલો સુંદર બની ગયો ? ક્યાં જઈ હવે એ સ્મિતની મીઠાશ માણશું ? હૈયાનો બોજ આંખની ઝરમર બની ગયો ! મુક્તિ મળે છે સાંભળ્યું ચરણોના સ્પર્શથી, રસ્તે હું એ જ કારણે પથ્થર બની ગયો ! મારું મરણ ક્યાં એકલું મારું મરણ હતું ? સંસાર, આંખ મીંચી તો નશ્વર બની ગયો !