તારી હથેળીને દરિયો માનીને કોઇ ઝંખનાને સોંપે સુકાન; એને રેતીની ડમરીનો ડૂમો મળે, એનો અલ્લાબેલી. ખજૂરીની છાયામાં વરસે છે ઝાંઝવા ને વેળુમાં તરસે છે વ્હાણ; કૂવાથંભેથી હવે સોણલાં રડે ને કોરી આંખોને અવસરની જાણ. તારી હથેળીને રેતી માનીને કોઇ ઊંટોના શોધે મુકામ; એને કોરીકટ માછલીની જાળો મળે, એનો અલ્લાબેલી. કોની હથેળીમાં કોનું છે સુખ, કોને દરિયો મળે ને કોને રેતી? વરતારા મૌસમના ભૂલી જઇને એક ઝંખનાને રાખવાની વ્હેતી. તારી હથેળીને કાંઠો માનીને કોઇ લાંગરે ને ઊઠે તોફાન; એના ઓસરતી વેળુમાં પગલાં મળે, એનો અલ્લાબેલી.