ઓચિંતુ કોઇ મને રસ્તે મળે ને કદી ધીરેથી પૂછે કે કેમ છે? આપણે તો કહીએ કે દરિયા શી મોજમાં ને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે. ફાટેલા ખિસ્સાની આડમાં મૂકી છે અમે છલકાતી મલકાતી મોજ એકલો ઊભું ને તો યે મેળામાં હોઉં એવું લાગ્યા કરે મને રોજ તાળું વસાય નહીં એવડી પટારીમાં આપણો ખજાનો હેમખેમ છે.... આપણે તો કહી દઇએ.. આંખોમાં પાણી તો આવે ને જાય નથી ભીતર ભીનાશ થતી ઓછી વધઘટનો કાંઠાઓ રાખે હિસાબ નથી પરવા સમંદરને હોતી સૂરજ તો ઊગે ને આથમી યે જાય મારીઉપર આકાશ હેમખેમ છે... આપણે તો કહી દઇએ..